ویزا و خدمات ویزا شینگن

حوضه شنگن به عنوان یکی از مهم‌ترین توافقات در زمینه آزادی حرکت و امنیت در اروپا،

ویزا شنگن نوعی ویزا است که به دارندگان آن اجازه می‌دهد تا به کشورهای عضو منطقه شنگن سفر کنند بدون نیاز به دریافت ویزای جداگانه برای هر کشور. این ویزا به مسافران این امکان را می‌دهد که به مدت مشخصی (معمولاً تا 90 روز در یک دوره 180 روزه) در این کشورها اقامت داشته باشند.

تاریخچه‌ای پیچیده و مهم دارد. در زیر، مراحل کلیدی تاریخچه حوضه شنگن را مرور می‌کنیم:

1. توافق شنگن (1985)
– تاریخ: 14 ژوئن 1985
– محل: روستای شنگن در لوکزامبورگ
– توافق: پنج کشور اروپایی شامل بلژیک، فرانسه، آلمان غربی، لوکزامبورگ و هلند توافق کردند که مرزهای داخلی خود را حذف کنند و کنترل‌های مرزی را کاهش دهند. این توافق به منظور تسهیل سفر و تجارت بین این کشورها بود.

2. کنوانسیون شنگن (1990)
– تاریخ: 19 ژوئن 1990
– محتوا: این کنوانسیون جزئیات اجرایی توافق شنگن را مشخص کرد. همچنین، ایجاد یک سیستم اطلاعاتی مشترک (SIS) برای تبادل اطلاعات بین کشورهای عضو برای کنترل امنیت مرزها و مبارزه با جرم و جنایت را پیش‌بینی کرد.

3. گسترش به کشورهای دیگر (1990s)
– در دهه 1990، کشورهای بیشتری به توافق شنگن پیوستند. این شامل کشورهای اسکاندیناوی (سوئد، دانمارک، نروژ و فنلاند) و دیگر کشورهای اروپایی بود.

4. شنگن و اتحادیه اروپا (1999)
– با امضای معاهده آمستردام در سال 1997، توافق شنگن به بخشی از حقوق اتحادیه اروپا تبدیل شد. این به معنای این بود که قوانین شنگن تحت نظارت نهادهای اتحادیه اروپا قرار گرفت و کشورهای عضو شنگن موظف به رعایت این قوانین شدند.

5. گسترش به کشورهای جدید (2000s)
– در اوایل دهه 2000، کشورهای جدیدی مانند اتریش، جمهوری چک، اسلواکی، اسلوونی، لهستان و مجارستان به حوضه شنگن پیوستند.

6. ایجاد مرزهای خارجی مشترک (2007)
– با گسترش حوضه شنگن به کشورهای جدید، تمرکز بر ایجاد مرزهای خارجی مشترک و تقویت کنترل‌های مرزی برای جلوگیری از ورود غیرقانونی به منطقه افزایش یافت.

7. چالش‌ها و بحران‌ها (2010s)
– بحران مهاجرت در سال‌های 2015 و 2016 باعث شد برخی از کشورهای عضو موقتاً کنترل‌های مرزی خود را دوباره برقرار کنند. این موضوع به شدت بر اصول آزاد حرکت در منطقه شنگن تأثیر گذاشت.

8. اصلاحات و آینده شنگن
– پس از بحران‌های اخیر، اصلاحاتی در قوانین شنگن پیشنهاد شده تا امنیت مرزها تقویت شود و در عین حال آزادی حرکت حفظ گردد. همچنین، برخی کشورها مانند رومانی و بلغارستان هنوز در انتظار پیوستن به حوضه شنگن هستند.

نتیجه‌گیری
حوضه شنگن نمایانگر تلاش‌های کشورهای اروپایی برای تسهیل سفر و تجارت است، اما با چالش‌های امنیتی و اجتماعی نیز مواجه شده است. این تاریخچه نشان‌دهنده تغییرات دینامیک در سیاست‌های مهاجرتی و امنیتی در اروپا است.

کشورهای عضو شنگن
منطقه شنگن شامل 27 کشور است که به شرح زیر هستند:

1. آلمان
2. فرانسه
3. ایتالیا
4. اسپانیا
5. هلند
6. بلژیک
7. سوئد
8. دانمارک
9. فنلاند
10. نروژ
11. ایسلند
12. سوئیس
13. اتریش
14. پرتغال
15. جمهوری چک
16. لهستان
17. مجارستان
18. اسلواکی
19. اسلوونی
20. لیتوانی
21. لتونی
22. استونی
23. مالتا
24. یونان
25. لوکزامبورگ
26. شهروندی اروپا (برخی از کشورها مانند رومانی، بلغارستان و کرواسی هنوز به شنگن ملحق نشده‌اند اما در حال پیوستن هستند)
27. قبرس (وضعیت خاص)